'Het verschil maken met oprechte belangstelling’
Hospitality medewerker Anita ‘‘Het mooiste van mijn vak vind ik persoonlijke aandacht. De tijd nemen voor mijn patiënten, zodat ze zich wat meer op hun gemak voelen zolang ze in het ziekenhuis liggen."
'Ik maak graag een praatje, persoonlijke details probeer ik echt te onthouden: hoeveel kinderen en misschien wel kleinkinderen iemand heeft, waar een patiënt woont, wat voor werk ze doen of deden. Als ik binnenkom met het ontbijt, vraag ik altijd of de gordijnen rondom het bed open mogen en de lamp aan kan. Er is niets zo vervelend als ineens omringd te zijn door fel licht, als je je toch al zo kwetsbaar voelt in een ziekenhuisbed. Als ik merk dat iemand moeite heeft met eten, ga ik er even bij zitten.
Door aandacht te geven leid ik de patiënt wat af en zo hoop ik dat er een extra hapje in gaat. Tussen de maaltijden door heb ik tijd om te luisteren naar patiënten of samen een stukje over de gang te wandelen. Het geeft mensen vaak rust als ik gewoon even aanschuif. Soms pak ik mijn haakwerk erbij, ik maak graag omslagdoeken omdat die warmte kunnen geven. Ook merk ik dat persoonlijke aandacht ervoor kan zorgen dat iemand wat comfortabeler wordt. Ik zie patiënten ontspannen en ook wat luchtiger naar onderzoeken gaan. Ik ben regelmatig op de afdeling Neurologie, waar ook patiënten liggen die niet kunnen praten, vanwege een afasie bijvoorbeeld. Bij hen leg ik een briefje op het nachtkastje, voor familie die op bezoek komt. Op die manier wil ik graag achterhalen wat deze patiënt het liefst eet en drinkt, melk en suiker in de koffie of thee wil, van zoet of hartig houdt. Zo probeer ik iedereen comfort te bieden.’